W przyszłym roku miasto Katowice opracuje program budowy sieci automatycznych defibrylatorów zewnętrznych (AED). To odpowiedź na jeden ze zgłoszonych przeze mnie wniosków do budżetu miasta na rok 2009.
Oprócz zakupu odpowiedniej liczby defibrylatorów, które docelowo powinny znaleźć się na wyposażeniu wszystkich budynków użyteczności publicznej, program zakładać będzie również przeszkolenie w zakresie obsługi sprzętu jak największej liczby mieszkańców, w tym również pracowników urzędu miejskiego i jego jednostek. Konieczne będzie również przeprowadzenie kampanii społecznej popularyzującej udzielanie pierwszej pomocy z użyciem AED. Do opracowania tak szerokiego programu konieczne będzie pozyskanie ekspertów w dziedzinie ratownictwa medycznego, specjalistów Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego, Polskiej Rady Resustytacji, a także stowarzyszeń i organizacji, które na codzień działają na rzecz upowszechnienia wiedzy z zakresu udzielania pierwszej pomocy, takich jak Polski Czerwony Krzyż, Maltańska Służba Medyczna czy Stowarzyszenie Zawodowych Ratowników Medycznych.
W tym roku – również na mój wniosek http://warzecha.katowice.pl/?p=207 – katowicki Urząd Miejski zakupił trzy defilbrylatory zewnętrzne, które stały się wyposażeniem pojazdów służbowych Straży Miejskiej, a strażnicy zostali przeszkoleni w zakresie obsługi AED. W roku przyszłym kolejne takie urządzenie znajdzie się natomiast na wyposażeniu stanowiska ratownika medycznego w Miejskim Centrum Ratownictwa w Katowicach.
Główną przyczyną zgonów w XXI wieku jest nagła śmierć sercowa. Badania prowadzone rokrocznie w Stanach Zjednoczonych wykazują, że jest ona najczęstszą przyczyną zgonów. Co roku z tego powodu umiera tam ponad 325 tysięcy osób – jedna co dwie minuty – tzn. więcej niż wskutek chorób nowotworowych, AIDS, udaru mózgu, wypadków komunikacyjnych i zabójstw razem wziętych. Szacuje się, że w naszych czasach jest to przyczyna ponad 30% zgonów.
W roku 1990 The American Heart Association opracowało tzw. łańcuch przeżycia, który może pomóc przy ratowaniu życia ofiarom nagłego zatrzymania akcji serca. Kluczową rolę stanowi w nim defibrylacja. Aby uratować życie przypadkowej osobie, której serce się zatrzymało, należy ją przeprowadzić w ciągu kilku pierwszych minut od momentu utraty przytomności. Szanse przeżycia osoby, której serce przestało poprawnie pracować maleją o ok. 10% z każdą minutą. Niestety 90–95% osób dotkniętych tym schorzeniem umiera ponieważ nie zostali szybko reanimowani.
50 procent ofiar przeżywa w tych miastach, w których wdrożono program powszechnego dostępu do defibrylacji. Urządzenia o rozmiarach niewielkiej walizeczki są tam obecne we wszystkich tych miejscach, w których gromadzą się ludzie m.in. na lotniskach, dworcach, stadionach, w centrach handlowych, hotelach, restauracjach, urzędach, kościołach i biurowcach. Urządzenia takie znajdują się m.in. w warszawskiej Galerii Mokotów, a także we wszystkich 18 urzędach dzielnicowych w Warszawie. Nieco bliżej, w liczącej 34 tysiące mieszkańców Trzebini, w ubiegłym roku przystąpiono do realizacji projektu, w ramach którego na terenie gminy umieszczonych zostało 20 automatycznych defibrylatorów i przeszkolono w ratownictwie 500 ochotników. Działania w tym zakresie prowadzi też Fundacja Jurka Owsiaka.
Important!
„Łańcuch przeżycia” wg The American Heart Association składa się z czterech elementów:
- Wczesny Dostęp do Pomocy: Dzwoń 112
- Wczesna Resuscytacja Krążeniowo-Oddechowa (CPR): Wykonuj masaż serca i sztuczne oddychanie do momentu zastosowania AED lub przyjazdu pogotowia
- Wczesna Defibrylacja: Defibrylacja jest jedynym sposobem na przerwanie nagłego zatrzymania krążenia
- Wczesna Zaawansowana Pomoc: Po defibrylacji, zespół reanimacyjny podaje leki kardiologiczne i kontynuuje opiekę w czasie transportu do szpitala
